Buenos Dias!

Granada


"Granada is een geweldige koloniale stad met oude gebouwen, kerken en een heleboel kleuren, de vrolijkheid spat hier van de panden af, een hoogtepunt in Nicaragua, wij hebben hier 1 dag rondgelopen en de sfeer opgesnoven, leuk weetje: het blijkt dat iedereen in Granada in december verplicht is zijn/haar huis een andere kleur te schilderen, leuk initiatief voor de saaie wijken in Nederland"

Gearriveerd en direct gesetteld! Nadat we aankwamen in Granada en onze spullen gedumpt hebben zijn we direct een heerlijk koud biertje gaan drinken. Het bleek hier in Hostal El Momento  (22$) een soort kamp Holland te zijn. Van de 30 plekken om te slapen bleken er minimaal 8 Nederlanders te bivakkeren. En omdat we ons Spaans wilde testen….. ;-) probeerde we direct voor de dag erna een hike te organiseren via het Hostal. De hike welke we graag hadden gedaan, was helaas niet mogelijk en hierdoor zijn we met Danny (onze guide van de dag) in de ochtend op stap gegaan naar Masaya.

Wij zijn natuurlijk met het regelen, het op tijd zijn en de gehele flexibiliteit voornamelijk Azië gewend. Hier in Nicaragua gaat dat toch even anders. Danny was op tijd, zelfs te vroeg en we hebben hem zelfs nog een kopje koffie aan kunnen bieden. Het geluk was ook dat hij goed Engels kan. Want inmiddels is het toch wel duidelijk, Spaans is eigenlijk een must….

Op naar Masaya, Catharina en een lokale (toeristen) markt (35$). De Vulkaan Masaya is nog behoorlijk actief en blaast dan ook een stevige hoeveelheid stoom uit het binnenste van de aarde. Voordat je hier naar boven gaat doe je eerst een rondje door het “visitorscentre”. Een verzameling van indrukwekkende papier-maché modellen en opgezette lokale dieren die de beste tijd al hebben gehad maar nog steeds goed weer geven hoe het gehele plaatje er uit ziet, en ook hoe Nicaragua vol staat met Vulkanen.

De hike bleek alleen geen hike te zijn…we reden namelijk met Danny de hele vulkaan op. En op zich is dat geen straf want het zou toch al met al ook middels de goed geplaveide weg een behoorlijke klim zijn geweest. Boven aan kun je direct de krater in kijken. Wat een geweld het stoom blaast nog krachtig naar buiten en ook hierdoor hebben we helaas nog geen bubbelende lava kunnen zien! Via een aantal uitkijk punten na een korte wandeling konden we 3 kraters zien, waarvan een dus nog behoorlijk actief.

Het uitzichtpunt bij Catharina is spectaculair, hier kijk je naar een groot kratermeer (Opoyo) aan de voet van Mombacho, een andere vulkaan vlakbij Granada en Managua. De lokale bevolking leeft hier voornamelijk van de toeristen en hiervoor (al zaten er meer locals) hebben ze banken geplaatst om het uitzicht in je op te nemen. De lokale markt was voor ons voornamelijk een plek om te lunchen, een heerlijk stoofpotje met vlees en zoete aardappelen, en we hebben ook een hangmat voor ons beiden gescoord want het kan goed zijn dat we deze nog nodig hebben.

Op de terugweg naar Granada reden we langs de vulkaan Mombacho, hier hadden we gelezen dat we een canopy zipline tochtje van 1,5 km konden doen, en we vroegen dus of Daniel ons hier kon afzetten. Eenmaal boven bleek dat de hele canopy tour boven koffieboonplanten zou plaatsvinden. Deze planten, zo groot als een grote struik, doet het blijkbaar erg goed op de vruchtbare grond van de vulkaan. Na een korte uitleg konden we van start, zwevend boven de struiken met telkens een werelds uitzicht aan een kant zwiepten we naar beneden. En omdat het laag seizoen is hadden we het geluk dat we twee begeleiders hadden op dit tochtje. Ze vertelden dat er in het hoog seizoen wel eens 40 mensen per groep zaten. Op het eind was een soort “bungee” jump. Een gecontroleerde jump 14 meter omlaag. Toch wel even spannend zo los laten terwijl er een klein (maar gezet) mannetje beneden staat. Renée gilde het uit terwijl ze naar beneden stapte. Wat een heerlijke rush als afsluiter van de dag.

 
Isla de Ometepe

“Isla de Ometepe, gelegen in het zoetwater meer ‘Lago de Nicaragua’ is het grootste zoetwater meer van Midden-Amerika en heeft naast dit grote eiland nog enkele veel kleinere eilanden om te bezichtigen. Wat dit eiland zo bijzonder maakt zijn de 2 vulkanen, waarvan 1 nog actief.”

De volgende dag zijn we op tijd opgestaan en een lokale bus (een oude Amerikaanse schoolbus) gepakt (2$) naar Rivas en van hier uit naar San Jorge. Dit is de havenplaats naar Isla de Ometepe. Dit mythische eiland (zo wordt het omschreven) is een must om te zien….  In de haven speelt zich het eeuwige spelletje af van “hoe zo veel mogelijk geld aftroggelen van de naïeve toerist”  je komt namelijk aan in de haven en toen we aangaven dat we naar Charco Verde wilden werd direct aangegeven dat die boot niet gaat en alleen de boot naar Moyogalpa beschikbaar was. Omdat ik het niet helemaal vertrouwde liep ik even weg terwijl Renee er nog bij stond en al snel liep de havenproper achter mij aan. Dus bij de steiger aangekomen toch een bootje kunnen fixen naar Charco Verde. We varen weg bij de haven en langzamerhand vanuit de mist en regenwolken verschijnt Isla de Ometepe. Een eiland met twee vulkanen waarvan er één een perfecte vulkaan vorm heeft (zo’n driehoek met het bovenste puntje eraf) Na een uurtje in de boot door elkaar geschud te zijn komen we aan in het kleine haventje Charco Verde. En omdat we niet zeker wisten wat een leuke plek was hebben we ons laten af zetten door een taxidriver bij Zopilote (een hippieachtige opzet iets op de voet van de vulkaan Maderas). Helaas was deze unieke en inspirerende plek volgeboekt. Dus zijn we met onze Backpacks naar een volgende plek gelopen, 40 minuten in de warmte, heuvel op en heuvel af.

Aangekomen bij Asi es Mi Teirra (12$ - 15$) was een kamer beschikbaar en hebben we onze tassen neergelegd en direct een rondje gelopen langs het lavastrand en via de weg weer terug naar het hostal. Hier bleken ook al 2 Nederlandse dames te zijn en we vroegen hoe zij het op het eiland en de accommodatie hadden, ze waren erg enthousiast. Wij hadden het eigenlijk toen al gezien daar maar omdat het langzaam donker werd zijn we een nachtje gebleven. Die avond een wereldse hamburger gehad of zoals ze het hier noemen een ‘Hamburguesa’. De volgende ochtend vroeg een taxi geregeld en naar Casa Istiam (15$) gegaan, op zo’n 20 minuten rijden ziet alles er toch even wat vrolijker uit.

Die dag hebben we direct mountainbikes gehuurd en zijn we het eiland afgaan fietsen. Het is zo groen hier, je hoort om je heen allerlei vogels fluiten, roofvogel zweven in de lucht en  roodkopaasgieren zie je hier en daar ook verschijnen. Met de halfbakken mountainbikes (een trapte namelijk continue door) via een heel slecht pad uiteindelijk bij het enige kayak punt uitgekomen. Hier stond een houten hutje zonder zijkanten, lagen wat goed uitziende kayaks op ons te wachten en was een toilet voor de kayaker. Na een snelle onderhandeling, eigenlijk een afgifte van een prijs (30$), hezen we ons zelf in de duo-kayak. We werden door onze gids eerst een stuk over het meer gewezen. De wind was hier erg sterk waardoor het behoorlijk aanpoten was om bij het beginpunt van de Rio Istiam te komen. Dit riviertje is eigenlijk meer een moeras met een kleine waterweg. Hier hadden we de kans om Kaymannen, schildpadden en roofvogels te zien.

En ja hoor bij de eerste bocht werden we begroet door een klein schilpadje op een boomstam, vier met zijn nekje uitgerekt zat deze kleine reptiel te genieten van de brandende zon. Na wat foto’s te hebben gemaakt peddelde we snel weer wat verder, iets verderop wees onze gids ons op naar wat het leek een boomstammetje in het water maar als snel bleek dat een Kayman (2 meter) was. Toch wel even apart 3 meter van zo’n beest af te zitten, met niets anders dat een kayak tussen mens en beest… Na nog wat meer schildpadden, fantastische natuur lag een grote kayman vol in de zon te genieten.

Het leek eerst een standbeeld maar nadat wat vlinders hem etterden, sperde hij zijn bek en liepen de rillingen toch wel een beetje over ons lijf. Dit grote exemplaar stoorde zich absoluut niet aan ons maar toch was het wel spannend, je beeld je bijna in dat hij/zij het water in duikt en op je afkomt. De volgende bocht in het riviertje gaf een van de grotere roofvogels prijs. Een grote Arend zat het gebied te observeren, wachten totdat een vis vlak boven het water zo komen. Hierna hebben we nog ongeveer een half uur gepeddeld waarna we wederom terug gingen naar het hutje zonder zijkanten.

Enigszins uitgeput en met spierpijn in de armen zijn we weer op onze fietsen gestapt en via het verschrikkelijk slechte pad weer teruggegaan naar Casa istiam. Hier een kleine lunch genoten waarna we weer op ons fietsen zijn gestapt. Van hieruit naar La Presa Ojo de Agua gefiets. Een waterbron met water direct uit de vulkaan, waardoor het naar het schijnt een helende werking heeft. Wat een heerlijke afkoeling na een intensieve fietsdag. Het water is hier verschrikkelijk helder en je geniet bij elke duik in dit mooie “bad”. ’s Avonds zaten we een beetje op een 2 sprong, morgen weg of nog een dagje blijven. De volgende ochtend waren we nog steeds aan het twijfelen. Met een taxi hebben we ons toch maar bij een ander Hostal laten afzetten. Hospedaje Bueno Vista (20$) was een plekje direct aan Playa Domingo. Die dag een motorscooter gehuurd en de goede wegen van Isla de Omtepe afgereden met als eerste stop: Reserva Charco Verde. Dit park is beschermd gebied en om toch financiën binnen te krijgen hebben ze er een soort route aangelegd, 30 min – 1 uur – 2 uur. Wij kozen natuurlijk voor de 2 uurs route en betaalden onze entree (2$). Terwijl Renée nog even terugliep kroop denk ik een Howlermonkey, een aap welke een brul maakt uit de prehistorie, via takken over mij heen. Zo mooi, de bruine aap, stoorde zich absoluut niet aan mijn aanwezigheid, en nog beter hij/zij kwam niet naar mij toe. Dat is trouwens iets wat ons opvalt en een groot verschil is met Azië, het respect voor de natuur, de rust en hoe schoon het overal is.

Na deze heerlijke wandeling langs een meer, door een soort vlinderparadijs en een uitkijkpunt kwamen we na 2 uurtjes weer terug bij het beginpunt. Hierna wederom op de scooter gestapt.

Op het eiland maar in heel Nicaragua lopen honden, paarden, koeien en varkens vrij rond. Zeker wanneer de Cowboy/Gaucho de koeien en paarden bij elkaar drijft geeft dat een spectaculair beeld. Alsof de tijd in dat opzicht heel erg heeft stil gestaan. Het is hier dan ook vrij normaal dat je met een bepaalde snelheid aan het rijden bent en in een keer moet afremmen om dat de paardendrijver de weg oversteekt, of wanneer een koe in een keer besluit dat de andere kant van de weg mooier gras heeft. Op onze weg terug hadden we een geweldig uitzicht op de Vulkaan Concepcion (de perfecte driehoek). Gestopt en ons vergaapt op dit monster, je ziet de oude lavastromen, gaten in de zijkant en de totale verschroeiing van planten aan een kant, terwijl de andere zijde groen is en bloeit.

Na een heerlijk maaltijd, het bed in gedoken en de volgende dag de “chickenbus” een oude Amerikaanse schoolbus naar Moyogalpa gepakt. Hier een bootje naar San Jorge genomen en vervolgens via een taxi naar San Juan del Sur vertrokken.

Zojuist komen we terug van een voor Renée relax dagje en voor mij een inspannend dagje. Het weer was iets minder maar Renée heeft lekker gelezen en ik heb surf les gehad, pff ben kapot maar wat leuk en gaaf was het weer. We zullen over een weekje verder gaan met het verhaal.

Ma en Toon, Een knuffel aan Doeska.

En aan iedereen veel leesplezier.