Uncle Who?

Op donderdag 25 augustus zijn we na een kort nachtje in het heerlijke Hostel Tracks B&B (60rm) in de taxi gestapt richting het vliegveld. En zoals altijd is het een van de eerste vragen waar we vandaan komen: natuurlijk Hollandia. Deze man was nogal een voetbal fanaat en wist hierdoor heel goed wie wie was. Hij vertelde ook dat hij vorig jaar tijdens de WK 1000 RM had verloren omdat Nederland vergeten was te winnen. Even voor een vergelijking, een normale werknemer verdient 600 RM per maand een manager 1000 RM (250 euro). Dus wij 
denken dat dit ongeveer 2 maandsalarissen zijn geweest voor de beste man. Nadat we veel te vroeg op het kleine vliegveld aangekomen waren hebben we ons tegoed gedaan aan een heerlijk bakkie leut en zijn vervolgens het proppelor vliegtuigje ingestapt. Wederom hetzelfde recept als vorig jaar gloedje nieuw en een relaxte vlucht, waar het niet dat we een stop over hadden van 4 uur in Bintulu.

Kota Kinabalu:

Eigen wisten we niet waarom we hiernaar toe zijn gekomen maar we hadden zoiets van laten we naar Sabah gaan en dit was de eerst volgende vlucht. Bij aankomst hadden Renee en ik in eerste instantie het idee hier een paar dagen te blijven en eens echt op zoek te gaan naar een goed Hostel. Deze hebben we na het afgaan van 6 Hostels gevonden in Akinabalu, voor 56 rm per nacht een redelijk koopje. Er vanuit gaande dat het ons opvalt dat de accomodaties op Borneo zeer stevig geprijst zijn. Nadat we de tassen hadden gedumpt en het guesthouse eens wat beter bekeken hadden hebben we direct wat tips gevraagd. Zoals waar kan je heerlijk en goedkoop eten, het antwoord: nightmarket! 

Dus Renee en ik richting de promenade waar elke avond een bonte verzameling van vissers fruittelers en marktkraampjes bij elkaar staan, en voor wie niet kan wachten op het hapje thuis kan direct aanschuiven bij een van de BBQ shopjes met lange picknick tafels. De BBQ standjes serveren het kakelverse eten direct uit. Hier kan je zo heerlijk lekker eten en dat midden tussen de locals! Renee en ik hebben onze ogen uitgekeken en onze buik volgegeten! Het was een heerlijke ervaring waarbij de geuren je aan alle kanten tegemoet kwamen. Na vervolgens via een omweg ons Hostel opgezocht waar we heerlijk geslapen hebben!

De volgende dag begon het alweer te kriebelen, we moeten iets gaan doen, duiken, wetlands tourtje of iets.... Dus Renee en ik met de Lonely Planet als handboek door de stad gelopen op zoek naar de wetlands, deze zouden binnen handbereik moeten zijn vanaf het centrum maar doordat ik het kaartje wat verkeerd interperteerde zijn we helaas wel bij heel veel wet gekomen maar niet bij het lands deel. Op een of andere manier kwamen we namelijk bij de haven terecht. Na hetzelfde stukje teruggelopen te hebben hebben we besloten om de volgende dag toch weer door te gaan. Sepilok zou de bestemming zijn. Hier zouden we nog een keer de mogelijkheid hebben de wilde man van Borneo te zien en die kans wilden we ons niet laten ontnemen. Ook hebben we besloten dan ook direct het een en ander te gaan regelen voor Semporna (daar schrijven we nu ook de blog). Tijdens het teruglopen zijn we ook nog naar wat diveshops gelopen waar we te horen kregen dat alle toegangsbewijzen voor Sipadan (duikmekka) geheel vergeven waren.

Sepilok:

De vorige dag veel geregeld voor de dagen die gaan komen maar zoals je zult lezen heeft het dat zich wel uitbetaald. We zitten in een 6 uur durende busrit langs wilde jungle, aangeplant palmolie plantages en Mt. Kinabalu een landschap wat zich afwisseld wat je continue doet verbazen en naar buiten laat blijven kijken. Ik (Renee wat minder) ben voornamelijk gevallen voor Mt. Kinabalu deze berg is namelijk vrij goed te beklimmen in 2 dagen. Zeer veel toeristen doen dit en de kosten vallen mee, weer een uitdaging voor de toekomst! Eenmaal aangekomen bij Uncle Tan te Sepilok ( een guesthouse maar staat voornamelijk te boek als Jungle trek organisator, zeer primitief) hebben we onze kamer opgezocht en ons laten overweldigen door de Jungle geluiden die van alle kanten kwamen. Heerlijk maar ook apart. Die ochtend zijn we naar onze oranje vrienden gegaan, de Oeran Oetang. Dit opvangcentrum (SORC) is wereld gerenomeerd en is een grote trekpleister. Ze hebben hier een jungle oppervlakte van 40 km2 en hierdoor een klein beetje groter dan het centrum bij Kuching. Na het voederen was het mogelijk een korte jungle wandeling te maken. Direct na het verkrijgen van de vergunning zijn we onze weg die kant op gaan vervolgen en in eens stonden we oog in oog met een groep makaken, een irritant stelletje etters die er om bekend staan allerlei soorten goederen van toeristen te pakken. Ik zei tegen Renee kom we moeten ons niet laten kennen en er gewoon langs lopen. Die brutaliteit werd direct afgestraft. Renee kreeg een mepje tegen haar boven arm van een makaak die arrogant onderuit lag. Dit deed hij waarschijnlijk om te kijken of Renee eten vast had. Op het moment dat Renee "he" zei keek ik achterom, en een stap verder met mijn gezicht naar voren gedraaid stond er in een keer een uit de kluiten gewassen Alfa mannetje met zijn bek open en grommend voor mij te wachten. Na 1 second van bedenktijd hebben Renee en ik gerend zo hard we konden weg van deze idiote groep apen. De alfa man zag dit als een kans en rende direct achter ons maar ook naast ons nog steeds met een dreigende houding (bek open en grommend) Nadat ik op mijn bek (viel voor de ouders) ging dacht ik hier gaat het dan gebeuren, Kut aap. Nadat ik overeind krabbelde en mijn oerkreet liet horen was Renee al iets verder weg (gelukkig) Eindelijk liet die grote annabolen Makaak ook mij met rust, pff het zweet kwam van alle kanten en niet vanwege de 40 graden en 95 % vochtigheid nee, dit was pure angst!

Mabul:

Dus na deze rustgevende sprint hebben Renee en ik bedacht de volgende dag een beetje uit te puffen op Palua Mabul. Dit eiland (tje) is de "Gateway" naar Sipadan, Mabul en Kapalai. Voornamelijk Sipadan is een beauty en is te vergelijken met ons duik/snorkel adres van vorig jaar. Alleen het grote verschil is de prijs, jee wat duur! Dus Renee en ik hebben besloten niet te gaan duiken op de top locatie die 2 keer zo duur is als de andere locatie maar nog iets te wensen overlaten voor de toekomst, een zeer wijs besluit blijkt achteraf. De trip naar Semporna duurde ongeveer 6 uur met een goede bus.
 
Hier aangekomen werden we opgewacht door iemand van het geboekte guesthouse op Mabul. Zij vertelde ons dat het guesthouse de komende 3 dagen dicht was en ons hierdoor niet kon opvangen maar ze garandeerde ons een plek bij iemand anders. Wij hadden de dagen ervoor eigenlijk contact gehad met iedereen aangaande plekken voor duiken en slapen. En zij waren de enige met een degelijke reactie en een warm onthaal wat wel weer bleek toen we aankwamen in Semporna. Uiteindelijk konden we de volgende dag mee met de boot naar Uncle Chang (760 rm 3 dagen 2 nachten en 6 duiken) op Mabul. Een boottochtje waarbij we over het water scheerde met 2x 200pk motoren. Op het eilandje aangekomen hebben we een simpel ontbijtje weggestouwd en ingecheckt in onze Dorm. We dachten 2 nachten die doen we eens iets goedkoper (weer vanwege de prijs) in een gedeelde kamer, wat achteraf eigenlijk verrassend goed is bevallen!Die avond hebben we een Nederlands stel ontmoet waar we over koetjes en voetbal mee hebben gepraat en direct hierna het bedje opgezocht. 
Na een uurtje of 3 werden we allebei gewekt door onze zuiderbuur uit Spanje, Kike. Man wat kan de man snurken! Gelukkig hadden we onze oordopjes paraat waardoor we onze nacht wederom in een halve coma konden vervolgen.

En daar ging de wekker: 7:00 PIEP PIEP. Tijd om te duiken. Zoals de meesten van jullie weten zijn we goed voorbereid op vakantie gegaan en zeker wat betreft het duiken. Dit ging in Nederland met enige moeite goed. 

Renee was nogal logisch gespannen voor deze vuurdoop. Nadat we de Divemaster(gids) en onze mede duikers uivoerig hadden geinformeerd gingen we naar onze eerste plek.Een achteraf gezien een plek met weinig zicht (8-10 meter) en met een beetje stroming. Na de suit up zijn we het water ingeknald en zijn Renee en ik rustig aan het afdalen gegaan. Heel erg kalm en uitvoerig alle tips die we hadden gekregen uitvoerend naar beneden afdalend 
leek het in begin wel aardig te gaan. Maar toch had Renee te veel pijn, echte pijn waardoor het gewoon niet meer gaat. Na nog een keer omhoog en weer omlaag te gaan hebben we een streep door de rekening gezet qua duiken voor Renee. Het is het gewoon niet en zoals we altijd zeggen de gezondheid gaat voor het plezier!

Normaliter ga ik gewoon mijn duik afmaken maar omdat dit als zo'n definitieve streep voelde hebben we samen in de zee gedobberd totdat onze boot ons op kwam halen.Die avond hebben we na het eten een van de befaamde feestje van Uncle Chang meegemaakt, de Rum kwam op tafel er was een live band en we hebben schandalig lopen zuipen met 3 Nederlanders een Aussie en onze snurkende buurman! De uitgedeelde flessen rum hebben we op 5 na allemaal leeg gedronken (daar voelen we beiden nog steeds de effecten van, bij mij deint het beeldscherm de hele tijd, :-) en Renee is er nog steeds loom van) Maar alles bij mekaar was het een maffe, meezingende ,dansende, idiote avond, super! eentje voor de boeken! Uncle Chang begon de avond met een portie zelfverheerlijking, hij had een stapel kranten waarbij hij liet ziet waar ons geld naar toe ging: zijn 16 voetbalteams, 3 basketbal clubs, 93 weeskinderen, locals en daarboven op gaf hij 30% van de winst aan goede doelen. Het is natuurlijk heel goed als hij dit doet maar ja dan betalen we dus eigenlijk te veel, toch? Of zien wij dat verkeerd, maar ja er was ook gratis RUM! Veel RUM en heel veel hele slechte muziek met een Zanger die naar mate de avond vorderde als maar beter klonk! Heel raar...... Drank of toch kwaliteit? Dat laten we maar in het midden...

De volgende ochtend (vanmorgen) nadat we in onze rum slaap bijna verdronken waren ging die vervloekte wekker weer om 7:30 pfff, even uitslapen, dus maar om 8:00 klaar wakker met mijn ADHD naast het bed terwijl Renee nog in coma lag, heerlijk met lammetje (haar knuffel die altijd mee gaat) op gekruld in haar 1 persoons bed. Renee heeft de hele dag heerlijk de tijd gehad om te ontwaken en te genieten van de bewolkte lucht. De luchten en wolken zijn hier wel apart je ziet de wolken formaties van veraf aankomen waardoor het er deste indrukwekkender uit ziet.

Ik ben dan toch maar mijn 2 duiken gaan maken, de eerste duurde 5 minuten en Tja Uncle Chang is een commerciele man dus ik heb 1 keer gedoken.... Maar ja de eerste duik was geweldig neej het zicht was niet super maar de locatie was zeer bijzonder. Hoogtepunten in grote getalen maar een wrakduikje en een schildpad met een diameter van 180 cm waren toch wel heel bijzonder, wat een ding. De tweede duik was veel minder, voornamelijk vanwege het zicht. Maar op een bepaald moment zaten we met zijn 6-en in een gigantische scholmet vissen, zo bizar dat deze schol zo dicht op elkaar zit, een levende wolk van vissen. Hierna onze spullen verzameld en op de boot gestapt naar Semporna, We pakken morgen ochtend de bus naar Sandakan(Sepilok) en pakken aansluitend een vliegtuig naar Kuala Lumpur. Hier gaan we een paar dagen hangen en dan zien we wel weer. 

Borneo:

Borneo is een eiland waar alles op en aan zit. Iedereen kan hier aan zijn trekken komen, maar wat ons maar ook de mensen die we tegen zijn gekomen heel erg opvalt is dat het duur is, zeer duur. Denk maar aan de prijzen in Nederland en soms duurder. Eigenlijk heel jammer omdat je zoveel wilt doen maar we natuurlijk wel een budget hebben. Borneo een eiland met mogelijkheden, natuur veel natuur en heel veel geregel. We hebben tijdens deze 2 weken nog nooit zoveel vooraf moeten regelen als hier. Regelen is leuk maar de hoeveelheid mailtjes verstuurd naar locaties, accomodaties en andere zaken overstijgt alles.

Dat gezegd hebbende is Borneo een zeer bijzonder deel op de wereld. Het heeft ons overbluft en verbaasd. Een eiland om naar terug te komen, ooit. Misschien wel om de Mt. Kinabalu te lopen en daarna bij Sipadan te duiken terwijl Renee met een cocktail (zonder rum) van een afstandje meekijkt!

Iedereen de groeten vanuit Borneo maar natuurlijk onze zwarte pluizenbol een extra stevige knuffel en een kus op je snuitje.