Kuching en meer veel meer!

Op vrijdag 19 augustus om 14:00 uur zijn we vertrokken vanuit Nederland. Dat betekent dat we nu exact vijf dagen weg zijn. 

Na een brakke nacht zijn we aangekomen in Hong Kong. Nog enigzins slaapwandeld lopen we door de wirwar van winkeltjes van deze vluchthaven. Maar we blijven enigszins alert op onze transfer vlucht naar Kuala Lumpur. Het signaal komt en we mogen instappen voor de vlucht die ons zal brengen naar het land van bestemming, Maleisie!

Eenmaal aangekomen en een zijn beetje  bijgeslapen. Melden we ons bij de Balie van Air Asia onze inmiddels vaste compaan aangaande binnenlandse vluchten. Dit maal zouden ze ons naar Kuching op Borneo transporteren. Na een eeuwig durende discussie tussen de baliemedewerker en een klant zijn wij aan de beurt. Hij meldt ons dat we bij het verkeerde vliegveld zijn. We moeten naar het LCC, een locaal terminal voor binnenlandse vluchten. We hadden inmiddels weinig tijd dus koopjes jagers als we zijn gerend naar het bus perron. Wij rol trap op en roltrap af. Rennend naar de deuren alleen stond de bus niet op de desgewenste plek, whaaa! Snel een taxiticket regelen! Een taxi gepakt en deze heeft ons met gezwinde spoed naar de juiste vluchthaven gebracht zodat wij keurig binnen de tijd weggebracht zijn. We hadden zelfs nog tijd over om ons eerste (ba) pau broodje binnen te werken!

Kuching:

Een smeltkroes van mensen, culturen en sferen. Met een straten zoals Jln India, de Chinese wijk en de reguliere Maleis die allemaal naast elkaar wonen, kan je je afvragen waarom wij met zijn allen in het westen zo moeilijk doen als het gaat om intergratie acceptatie en geloof. Hier laat men elkaar met rust omdat het de keuze is van de persoon. Mooie overtuiging, en een mooi streven zo'n wederzijds respect!

We hebben ons zelf ingecheckt in het door de Lonley Planet aanbevolen Hostel, Singgahsana, een super Hostel met alles wat je wel wilt en niets wat je niet wilt. Een hostel waar je de lobby ziet en denkt hier wil ik wel slapen!
Na een heerlijke nacht hebben we ons op zondag direct opgemaakt voor ons allergrootste prioriteit! De oeran Oetang. Die trip hadden we de avond ervoor geboekt om met een heerlijk toeristen busje naar het National Park,  Senggoh Nature Centre, te gaan welke ongeveer 20 km van Kuching af ligt. Precies om 8 uur zijn we na een vluchtig ontbijtje in het busje gestapt om vervolgens met een lekker gangetje naar de opvang te rijden.

De Oeran Oetangs die hier zitten zijn of bij deze groep geplaatst na opvang of binnen de groep verwekt.
De laatste groep is dus wilder. De eerste groep dieren zijn dus semi-wild en worden alleen nog bijgevoerd. 
Na een klein half uurtje rijden kwamen we aan. Direct bij binnenkomst en na het lopen van 30 meter hebben we onze eerste Oeran Oetang gespot, nou ja een die op een klein voerplateau zat.

Nadat alle toeristen en bezoekers gearriveerd waren, kregen we een kleine speech van de parkranger. Als een van de Oerans je tas, juwelen of kinderen vast grijpt dan moet je ze gewoon afgeven, grinnikte de parkranger. Hij zei dit echter wel met een ernstige ondertoon. Er zijn blijkbaar wel verhalen van Oerans die handtastelijk worden en direct contact zoeken met de bezoekers.

We worden gemaand stil te zijn, en terwijl we met de hele groep fluisterend naar het voergebied lopen zijn Renee en ik verbaasd over de mooie jungle al dat groen, de geluiden en de rust. Na een kleine tien minuten komen de eerste semi-wilde oerangs onze kant op en zijn de parkrangers hun uiterste best aan het doen Charlie te roepen. Dit 160 kg wegend heerschap is de leider van de groep en komt diep uit de de Jungle, het gebied is 6,8 km2 groot dus hij kan vanuit elke kant komen.

Op een bepaald moment hoor je hem aankomen ritselend door de boomtoppen al maar dichterbij komend, de spanning bouwt zich langzaam om de eerste glimp van Charlie op te vangen, wat een beest! Charlie komt eigenlijk maar voor een ding en dat zijn  de bananen. En wij zijn toeschouwer van dit spectakel. Renee was geheel gefascineerd door deze magistrale dieren. Bizar dat we hier mogen zijn!

Na een uur getuige te mogen zijn van dit schouwspel worden we gevraagd het gebied te verlaten en weer terug te keren naar onze taxi. Wat mooi een beter begin is er niet!
Op de terugweg waren we nog nauwelijks bijgekomen van het spektakel wanneer Renee voorstelt om naar de weekendmarkt te gaan, een verzameling van allemaal inwoners van Longhouses die hun waar verkoopt aan de stadsbewoner. De markt is ongeveer 800 meter lang en biedt vrij systematisch per sectie vis, groente, drankjes, fruit en een klein beetje vlees. Bij het passeren van een van de stalletjes kijken Renee en ik naar een klein schaaltje met doperwtjes, dit blijkt Pattai te zijn, we mogen het zelfs (rauw) proeven en terwijl de man ons vertelt dat het goed voor de nieren is nemen we een hapje van dit erwtje, een smaak als knoflook verspreid zich in onze mond, bleh wat goor. Terwijl we de man bedanken voor de groente update lopen we met knoflook smaak naar onze taxi.

In Kuching hebben we ons 's avonds getrakteerd op een plekje in een openlucht gelegenheid Topspot, dit is gesitueerd op het dak van een grote parkeergarage, en op dit dak zitten 6 a 7 zaken die allemaal verse vis bereiden, Renee en ik hebben ons buikje flink volgegeten met de cuisine van perfectie. Wat vers, en het leukste van alles is dat je volledig tussen de locals zit. Deze plek is inmiddels ook wel bekend bij reizigers maar op een of andere manier nog niet aangeslagen, maar wat heerlijk. Alleen bleef de smaak van de Pattai wel hangen, gadver!

Wetlands:

De volgende dag hebben we ons verschrikkelijk verslapen, om 13 uur werden we wakker, het ontbijt was natuurlijk al vergeven en we hebben ons dan maar te goed gedaan aane en ontbijtje/lunch buiten de deur. Nadat we nog 2,5 uur hadden om geld te pinnen en een beetje te lanterfanteren zijn we de wetlands gegaan. Dit gebied ligt ongeveer 35 km van Kuching, hier heb je de mogelijkheid grote Crocs, apen en dolfijnen te zien Het klinkt als een ongewone combinatie maar al deze fantastische dieren kunnen we nu afstrepen van het figuurlijke lijstje, na een heel kortje stukje varen hebben we onze enige Croc gezien, wat een beest, hij leek wel 3,5 meter lang en lag heelijk te drijven toen wij (een bootje vol toeristen) zijn siesta kwamen verstoren. Hierna zijn we op zoek gegaan naar Dolfijnen, en omdat het parings tijd is hadden we een grote kans ze te zien. Op een of andere manier verwacht je flipper die kwebbelend en met zijn staart slaand je te tegemoet komt zwemmen. Helaas! We hebben op de boot zitten wachten met de motor uit om een glimp van de luchthappende diertjes op te vangen, Wat uniek, zo gaaf alleen de spanning die met het wachten wordt opgebouwd is natuulijk al leuk maar de beloning is hierdoor des te leuker.

Hierna op jacht gegaan naar de apen, helaas hebben we deze niet gevonden, op enkele vlekken in boom toppen na. Tijdens de zonsondergang hebben we ons tegoed gedaan aan vers fruit en heerlijk koud water. Als verrassing zijn we op de terugweg naar de haven nog naar een paar plekken gevaren waar heel veel vuurvliegjes zaten. De boom werd opgelicht als een kersboom bij het oplichten van deze miniscule beestjes.

Bako:

Het is dinsdag en we gaan op weg naar Bako. Een schiereiland wat voor het overgrote deel een natuurpark is. Nadat we de 37 km met de locale bus hebben gereden kwamen we aan bij de haven van dit nationale park. Op een of andere manier heeft goed weer en water altijd een positieve uitwerking op de mens. Toen we hier aankwamen leek het wel of we weer op de wetlands waren alleen scheen de zon en hadden we bij wijze van spreken ons wandel schoenen al aangetrokken. Dit park biedt namelijk de mogelijkheid om door de Jungle te banjeren en te genieten van alle geluiden en dieren die dat met zich meebrengt. Bij de registratiebalie  hoe kan het ook anders liepen we Nederlanders tegen het lijf die ook naar Baku gingen. Tijdens de qua kosten gedeelde bootrit ( Jah, we blijven allemaal Nederlanders) uitvoerig gepraat over de eerder gemaakte reizen, leuk om mensen te ontmoeten dubbel onze leeftijd maar met dezelfde passie voor reizen.

Na een geweldige bootrit aangekomen op dit fantastische eiland, hebben we ons ingeschreven en direct gaan wandelen, Dit park biedt uitstekend voorwaarden om met z'n tweeen te lopen zonder gids. Alle paden zijn voortreffelijk aangegeven en dus zeer goed te doen. We hebben de eerste en ook de tweede dag geen grootste plannen qua trekking dus we hebben de eerste dag een tocht gedaan van 1,5 uur met als eindbestemming een heerlijk tropisch strandparadijsje met een strand omgeven van palmbomen en rust van jewelste. Het is niet zo dat je daar alleen ligt met je lieve meisje maar omdat het park wel een beetje commercieel is lig je daar ongeveer met 15 andere wandelaars. Het uitzicht biedt je eindeloos zicht op de kalme zee zover het oog reikt.

's avonds hadden we ons ingeschreven voor de nachtwandeling. Hier zouden we dieren kunnen zien die zich overdag niet of nauwelijks te zien krijgen en dus waren we benieuwd naar de planten en dieren by night. Bewaakt door de parkranger, 10 mede wandelaars en zaklamp liepen we de duisternis in. Direct om de hoek onze tweede slang gezien, opgekruld op een boom zat deze insecten eter ons op te wachten. Na een fototje hier en daar gingen we verder op onze tocht (1 uur) Het is zo raar hoe 1 man (de parkranger) en een zaklamp je de volledige duisternis in laat lopen. Dit laat een normaal mens (tenminste wij) wel aan iemand anders over, je voelt je onderdeel van de attractie en deze man weet blijkbaar wat hij doet en hierdoor lopen wij vrolijk achter hem aan. Tijdens de looptocht hebben we nog een aantal diertjes gezien waaronder een ijsvogel (in het regenwoud) en een aantal meervallen welke gevangen waren door de natuur in een heel klein poeltje zaten. Het heeft al lang niet meer geregend waardoor deze meervalletjes teruggedrongen zijn in een klein poeltje.

De volgende dag (vanaochtend) hebben Renee en ik nog een Jungle tochtje gelopen van dik uur heen en terug. Deze tocht boodt iets meer variatie als de dag ervoor, meer klauteren, klimmen en het gevoel van in de Jungle te hebben was iets meer aanwezig. Het blijft toch raar dat je over een pad loopt wat bezaaid staat met huizenhoge dunne en dikke bomen en bladeren waar bijna geen licht door heen komt. Je loopt daar tussen terwijl je af en toe een oerkreet hoort van een aap of iets anders.

Wij zijn weer terug van onze wandeling en hebben nog 2 uur om ons klaar te maken om op de boot te springen en terug de varen en dan rijden naar Kuching. We gaan namelijk morgen naar Kota Kinabalu. Dit ligt in Sabah de oostelijke provicie van Borneo.

Tijdens de bootrit attendeert onze bestuurder Jamal (17) op een Croc, 2,5 meter lang op de kade, wat een geweldig prehistorisch beest. De fooi heeft hij wel verdiend wanneer we weer vaart maken naar de haven.

Tot de volgende keer!