Mangrovestranden, subliem snorkelen, tarsiers en Benni the mikrolet driver.

Op vrijdag 10 augustus zijn we via Rekken gereden om ons kleine hondje af te zetten op het vakantie adres bij Ria en Toon. Om vervolgens onze rit te vervolgen naar Dusseldorf. Hier zijn we op de comfortabele vlucht van Emirates gestapt naar Dubia. (11 augustus) We hadden hier een stopover van 5 uur en om de tijd door te komen hebben we heerlijk geslapen in de ligstoelen op het vliegveld. Hierna zijn weer op het vliegtuig gestapt naar Jakarta om vervolgens 8 uur later af te stappen. Ook hier hadden we weer een stopover van 5 uur. We hadden al een ticket geboekt naar Manado (het noorden van Sulawesi) Dus... na ongeveer 30 uur reizen zijn we aangekomen op het beginpunt (12 augustus) van ons reisje.

"Manado, een haven plaats naar o.a. de Bunaken en het begin- of eindpunt van veel touristen op Sulawesi. Sulawesi is een grillig eiland vooral bekend van de Tana Toraja, de Bunaken en de vele vulkanen."

Wij zijn na deze heftige transport trip van Huissen naar Manado direct op een mikrolet(kleine blauwe taxi) gestapt om ons af te laten zetten bij de haven in Manado. In de taxi hadden we direct contact met een oudere locale man, hij vertelde dat zijn ouders nog volop Belande(Nederlands) spraken en wist zelf nog een woordje heel goed namelijk GVD dit zei zijn vader altijd als hij boos was maar blijkbaar in het geheugen gegrift van de man.Op het moment dat we daar aankwamen waren er al direct enkele verschillende bootkapiteins welke ons aanschoten om het transport naar het eiland te regelen. De openbare boot voer namelijk niet vanwege de zondags rust in Noord Sulawesi. De van tripplex gemaakte houten boot heeft ons slechts voor 200.000 roepia naar de Bunaken gebracht. Normaal is dit veel duurder maar waarschijnlijk omdat we voet bij stuk hebben gehouden mochten we direct in stappen.

"Het eiland Bunaken is een van de mooiste snorkel/duik paradijzen in de wereld."

Onze kapitein vroeg direct of we al wisten waar we wilde verblijven op de Bunaken en omdat dit een tropisch eiland was hadden we ons zinnen gezet op een leuke gezellige plek voor een paar dagen. Hij zette ons direct af bij Daniels Homestay maar omdat we er niet uit kwamen met de prijs zijn we via een brokkelig pad door gelopen naar de volgende plekken. Volgens onze Bijbel (de Lonely Planet) was Lorenzo's Homestay de goedkoopste maar ook wel een goede plek om te verblijven. Hier hebben we direct een hutje van Bamboo geregeld voor 150.000 roepia (ongeveer 10 euro) p.p incl 3 maaltijden. Dus een goede deal dachten we. (Het meisje wat ons het hutje liet zien moest nogal grinnikken en begrepen we niet echt waarom, het bleek namelijk dat het hutje bijna niet meer gebruikt werd en als het had geregend het aan alle kanten binnen zou komen.) En wat Renee en ik niet gelezen hadden is dat dit ook plek was waar het koraal het beste was van het eiland. Dus het werd eigenlijk alsmaar beter!

Lorenzo's is een heerlijk sociale plek. Alle backpackers waarvan veel Nederlanders zijn direct heel vriendelijk en we raken eigenlijk na een goede maaltijd direct in gesprek met Sean en Romana een stel uit Australie en Zwitserland. Zij hebben elkaar tijdens een backpack trip op Tasmanie leren kennen en zijn vervolgens met de auto door Australie gereden, vervolgens hebben ze vrijwilligers werk (3 maanden) in Sarawak, Borneo gedaan, daarna via Sabah, Borneo naar Sulawesi gevolgen en hier hebben we ze leren kennen.

We zijn direct samen met Di Dan, een Indonesische welgestelde jongen, Sean en Romana gaan snorkelen bij het koraal. Hier werden we totaal verrast door de schoonheid en de gigantische hoeveelheid aan vis, gezond koraal maar vooral de hoeveelheid aan kleuren was een fantastische ervaring tijdens het snorkelen. De knop was toen eigenlijk direct om en we zaten weer in het ritme van Azie. Zo heerlijk niets doen en toch veel doen, Opstaan, eten, Snorkelen tot je een ons weegt, eten, weer snorkelen tot je een kilo weegt en weer eten.

's Avonds na het eten zorgde Lorenzo en zijn personeel voor live muziek, het voelde een beetje alsof het caribisch gebied op de Bunaken was geland. De laatste avond had Lorenzo vanwege het tegelijktijd weggaan van 5 gasten een kampvuur gemaakt waar we met zijn allen na het eten gezellig om heen zaten, wederom met de caribische sound maar ook met Arak of zoals ze het hiernoemen Chaptikoes, dit is een huisgestookte wijn, zeer sterk maar het smaakt een beetje als aangelengde hoestdrank. Er was echter een regel we mochten het alleen drinken als we het op de vissersmanier deden, 1 glas voor iedereen. Poe wat een sterk spul!

Uiteindelijk hebben we 3 nachten geslapen bij Lorenzo's dus op woensdagochtend hebben we samen met Di Dan, Sean en Romana de boot gepakt naar Manado. Dit keer hadden we de openbare boot, gerund door Gustaf en zijn mannen. Tijdens het afmeren van de boot vertelde Romana dat zij op ongeveer elke plek waar ze komen een foto maakt van haar met clownsneus om deze vervolgens naar de kinderen van de vrijwilligersprojecten te sturen. Zo laten ze zien dat ze nog steeds aan de kinderen denken en bewust blijven van de periode daar. Zij hebben namelijk vooral projecten geleid met als onderwerp recycling en het schoonhouden van de zee en koraal. Op het moment supreme kreeg de wind vat op de rode schuimen neus en blies deze zo het water in, ik reageerde direct en rende van voor naar achter in de boot om hem te pakken. Blijkbaar maakte dit zoveel indruk op de bootsjongen dat hij direct meehielp en de kapitein de boot lieten stoppen en bij draaien om vervolgens met man en macht de neus uit de zee te vissen. Missie geslaagd, foto genomen en een hoop mensen aan boord aan het lachen gemaakt toen ze zagen waarom het ging!

Wij zetten vervolgens koers naar Manado, we hadden namelijk het plan opgevat naar Tangkoko te gaan, een Nationaal Park vol met wilde dieren, zoals Zwarte Makaken, Neushoornvogels, slangen en de Tarsiers. We hadden een prive taxi geregeld en we zouden wachten in de Mc Donalds in Manado. Maar door een enorme file in de stad kwam onze taxi pas na 4 uur wachten. Dan denk je je verveeld je maar achteraf is het goed geweest dat we wat langer in de McD waren. Op een bepaald moment had Sean in de gaten dat er een meisje in elkaar gezakt aan tafel zat en haar vriendje of broer haar licht aan het schudden was. Ze reageerde nergens op. Binnen een seconde reageerde Romana (verpleegkundige) en ik om haar op de grond te leggen en haar stabiel te houden. De hele Indonesische meute ging erom heen staan waardoor er nog minder zuurstof beschikbaar was voor het meisje. Renee en Sean hebben vevolgens goed op de bagage gelet omdat dit natuurlijk een ideaal moment is om de bagage mee te nemen. Na kort overleg met de McD manager hebben we besloten het meisje binnen te leggen. Ze was nog steeds buiten bewust zijn en Romana dacht aan een aanval of iets dergelijks. Nadat ze na 10 keer vragen eindelijk een ambulance aan het bellen waren hebben we haar zo stabiel mogelijk gehouden. Eindelijk een taxi, nee inderdaad geen Ambulance... ze hadden een taxi gebeld. Onbegrijpelijk maar goed er was vervoer. Hier hebben we het meisje in gelegd en Romana en de jongen zijn direct naar 1 van de ziekenhuizen in de stad vertrokken. Op hetzelfde moment kwam onze chauffeur Noldi aangereden. Wij hebben toen onze spullen in de auto gegooid en naar het dichtsbijzijde ziekenhuis gereden. De verkeerde... en omdat Romana geen mobiel bij zich had wisten we niet waar we moesten zijn. Dus dan maar naar de volgende.... ook hier was geen Romana te bekenen. In een keer ging Sean's mobiel, en ja hoor daar was Romana, ze had een mobiel kunnen lenen en zo Sean kunnen bereiken. Wij hebben Romana opgepikt bij het ziekenhuis waar het meisje direct verzorgt en weer bij kennis is gekomen door reukzout en zuurstof.

Na dit avontuur hebben we de 2 uur durende trip door het donkere Noord Sulawesie naar Tangkoko ingezet. De avond was namelijk ingevallen om 18:00 uur.

"De Tarsier is een nachtdiertje, 12 cm groot,lange staart en ogen zo groot dat het niet in verhouding staat tot de rest van zijn lijfje en behoorlijk bedriegd met uitsterving."

Om de Tarsiers en de andere dieren te zien moesten we zeer vroeg op staan, let op euhm ..... 3.00 uur pff wat een tijd maar ja voor een goed doel. Na een simpel ontbijt in een pick up gestapt en een behoorlijk stuk de jungle ingereden. Hier hebben we Tarsier gevonden, maar we schamen ons diep dat we mee hebben gedaan aan de eindeloze flitsparade van de camera's. Het kleine diertje wordt namelijk gelokt met sprinkhanen. De park rangers vinden het blijkbaar leuk om te te tergen door ze als een klein kind een snoepje voor te houden en elke keer net op tijd weg te trekken. Om gek van te worden. Maar ja de boodschap waardoor we het met z'n allen goed gepraat hebben is : als wij als toeristen er niet zouden zijn dan waren de bomen gekapt, voor het geld en de tarsiers hier verdwenen. Na het zien van een grote groep makaken en we 6 uur door de jungle gelopen hebben was het tijd om afscheid te nemen van Tangkoko. We hebben toen afscheid genomen van Di Dan en besloten als we naar het eiland Siau zouden gaan hij weer in Manado zou komen. We zijn toen met zijn 4-en naar Tomohon gereisd.

"Tomohon staat bekend om de 'macarb market', waar ze alle soorten vlees verkopen, zoals koe, varken, geit, vleermuis en hond. Het punt is dat ze het hier ook slachten. Nou ja Renee en ik als hondliefhebbers willen dit absoluut niet zien, dus hebben we het met zijn vieren voornamelijk gericht op de omgeving."

We hebben via een omweg van Tendono lake ons resortje gevonden, dit waren namelijk super huisjes voor weinig waar een heerlijk bed te wachten stond. De volgende dag hebben samen met onze taxichauffeur in 5 uur de hele omgeving bekeken waaronder een dode vulkaan, een geweldig uitzicht gehad op de regio op een ander punt, een tempel bekeken en naar een grote schooloptocht. Vervolgens met Benni een hapje gegeten. Benni nodigde ons vervolgens uit voor een drankje bij hem thuis. Dit was heel leuk hierdoor hebben we gezellig bij hem thuis gezeten met als afsluiting het bekijken van zijn boek want zo bleek we waren niet de eerste toeristen in zijn huis. We denken ongeveer 20 mensen die voor ons binnen zijn geweest. Direct hierna een groepsfoto gemaakt welke we hem nog toe gaan sturen.

De omgeving was geweldig maar de aanwezigheid van deze vrolijke gezellige man heeft de dag voor ons gemaakt. Wat een gastvrijheid!

Op naar Manado om tickets voor Siau te kopen.

"Pulua Siau ligt 4 uur varen uit de kust van Sulawesi, nog niet echt ontdekt door toeristen en gaat gegarandeerd top uitzichten vanwege een actieve vulkaan en een tropisch regenwoud op het eilandje"

Wij staan nu in de start blokken hiernaar toe te vertrekken de volgende keer zullen we ook wat schrijven over een geweldige middag in een stratencomplex in Manado door tientallen locals!

Groeten Renee en Joris

excuus voor het laatste stuk tekst, geen tijd om na te lopen op fouten, etc.