Afgelopen maandag zijn we op het welbekende eiland aangekomen : Bali. Het is voor de een een rustpunt op zoek naar Zen, voor de ander een plek om te surfen, te stappen of gewoon om van een van de fantastische stranden te genieten.
Bali kenmerkt zich als eerste door het niet Aziatische Kuta, een grote verzameling van winkels de een groter dan de ander, eigenlijk een stukje Costa in Azië. Daarnaast is het bekend van het groen, rijstvelden, de mooie vergezichten en de fantastische golfslag voor surfers uit de hele wereld. Daarnaast kan je er geweldig duiken, wandelen of rondscheuren op een gehuurde motor op zoek naar dat strandje wat nog niet ontdekt is. Eenmaal aangekomen vertelden we Darja en Timo dat wij naar het zuiden gingen omdat daar nog een aantal onbedorven stranden zouden zijn dat tezamen met een surfersvibe paste het precies in ons plaatje voor de laatste dagen. Maar nadat we eenmaal met de chauffeur van de taxi hadden gesproken vertelde hij dat het zuiden van Bali was afgesloten vanwege een grote politieke Top. Dus de plannen iets gewijzigd. Darja en Timo hadden al verteld dat ze naar een duikoord zouden gaan. Voor Renee is dat geen optie en voor mij tijdens deze vakantie geen prioriteit. Maar er zou ook een plaatsje in de buurt zijn met strand dus we hadden afgesproken dat we langs een paar adresjes zouden rijden alvorens zij verder zouden gaan. Na een rit met de auto van zo`n 3,5 kwamen we aan, de oost Kust van Bali. De rit bracht ons op het droogste stukje van Bali met een eigen microklimaat. Het is zo mooi dat je nadat we eenmaal de stad uitreden de groene heuvels ziet optrekken, de wegen worden steiler, de rechte wegen worden vervangen door haarspeld bochten welke een weg zoeken om over de heuvels te komen. Elke keer als je bovenop zo`n heuvel staat komt de Vulkaan (Gunung Api) alsmaar meer in zicht. In de valleien zijn de bodems bedekt met rijstvelden zo ver als het oog kan zien. Overspannen met lijnen en wapperende vlaggetjes ziet het hele geheel er vrolijk, groen en Balinees uit. Welkom op Bali en dat vieren we! Eenmaal aangekomen in Amed, een rijtje van hele kleine dorpjes gelegen aan het vulkanische strand aan de Oostkust, ging onze chauffeur met voorkennis op zoek naar een adres. Bulih Bungalows (230k) wat zoveel betekent in het Balinees als 1 Bungalows had 4 bungalows. Maar op dit moment geen gasten, de locatie, al was het geen witstrand, was een schot in de roos. De Bungalow die meer deed denken aan een bruidssuite hebben we dan ook direct geclaimd, ons ingeschreven en een motor geregeld voor de dagen op het eiland. Want mobiliteit is altijd fijn, het is hier namelijk warm en van lopen ga je zweten, van de taxi wordt je langzaam arm en de bemo`s rijden zelden de kant op waar je naartoe wil. De vrijheid van zo`n ding op 2 wielen is dan ook heerlijk. We spraken met Darja en Timo af dat we naar Tulamben zouden komen rond het avondeten. Direct een duik genomen en de negatieve stress van Seram voor eens en altijd van ons afgespoeld. `s Avonds heerlijk gegeten en de volgende dag zijn Renee en ik samen naar Pansir Putih gereden. Met de automatische motor de hellingen bedwongen en het verkeer ontweken. Na ongeveer 1 uur rijden kwamen we aan. Het strand was wel aardig wit maar Renee en ik zijn natuurlijk redelijk verwend geraakt door al het moois wat we dit jaar hebben gezien. Het strand was ook niet verlaten, er stonden zo`n 10 strand warums voor een hapje en een drankje dat tezamen met de ligbedden was hier een mini setting gecreëerd. Wat waarschijnlijk de komende jaren uitgebouwd gaat worden tot iets veel groters. Dat is eigenlijk geen gok maar door de jaren heen een bewezen feit. Wij kiezen de laatste strandtent, hier staan een aantal bedden maar ze hebben geen gasten, heerlijk! De zee is ruig en nadat Renee 1 keer flink onderuit gaat blijft ze liever op het droge, ik probeer nog een beetje te bodysurfen (zonder surfplank) maar kies ook liever voor het bedje met een biertje rechts en Renee links. Genieten in optima forma. Die avond komen Darja en Timo bij ons eten en nadat we onder onze stortdouche hebben gestaan staan ze al op de stoep. De volgende dag hadden we besproken om 8 uur in Tulamben te zijn, We zouden namelijk gaan duiken en Renee zou gaan snorkelen. Dit kon namelijk beide gemakkelijk voor het bungalowresort Matahari (350k). Zij zijn namelijk heel ervaren en hebben inmiddels zo`n 500 duiken gemaakt op de meest indrukwekkende plekken in Azie en de rest van de wereld. Renee zou onze bubbels volgen zodat zij hetzelfde kon zien als wij alleen met een afstand verschil van 20+ mtr. De eerste duik is bij het wrak van de USS Liberty. Beschadigd tijdens de oorlog, nog aan land gekomen, spullen uitgeladen en toen is de Api uitgebarsten en is het schip door de lavamassa de zee ingeduwd. Het ligt dan ook vlak bij de kust en het hoogste punt ligt slechts enkele meters onder de golven. Een werkelijk magische duik. Het schip doemt op en de tekeningen van de boeg vormen al gauw op je netvlies, vervolgens valt alles precies in context, je ziet de stuurhut, de goederenruimtes en het afweergeschut. Alles is omgeven van vissen en koraal maar de lijnen zijn nog goed zichtbaar. Renee drijft ondertussen aan de oppervlakte en zwaait naar beneden terwijl onze bubbels naar boven schieten. De tweede duik kijken wij voornamelijk naar al het kleins wat op de zee bodem leeft (muck duiken) Het is zo mooi dat je normaal alleen op het grote spul let terwijl je je dan niet realiseert welke kleine zaken er ook zijn. Terwijl Renee boven ons dobbert geniet ze van de vissen om haar heen en terwijl ze met handgebaren met Darja communiceert spotten ze samen 1 white tip reef shark. Timo en ik missen deze helaas. Vervolgens zitten we weer naar de bodem te staren. Renee blijft echter om zich heen kijken en ziet een 2de en een 3de white tip. En terwijl deze wegzwemmen komt er in een keer een grey reef shark aanzwemmen. Deze haaien zien er echt als een haai uit. Ze zijn dan ook wel bijzonder om ze te zien ze blijven vaak wel een beetje weg. Na een heerlijke duik geef ik Renee bij het ondiepe stuk een zoen en zij heeft niet vanwege de kus maar vanwege haar gespotte haaien een glimlach van oor tot oor. Die middag gaan Renee en ik nog een beetje naar het Noorden, daar waar de toerist nog geen intrek heeft gedaan. We rijden een uur en vervolgens weer terug naar Tulamben, Gelukkig, niet heel Bali is omgebouwd tot duik- en surfoord! `s Avonds een heerlijk massage en daarna het afscheidsdiner. Nadat we de lekkere maaltijd op hebben rijden Renee en ik de nacht in op weg naar Amed om nog een nacht in onze Suite te slapen. De volgende ochtend een heerlijk ontbijt genuttigd en na een plons in de zee onze tassen gepakt, het is weer voorbij dit jaar. Maar wat een reis was dit. Een en al top locaties, genieten en dromen die uit zijn gekomen en bovenal Renee heeft JA gezegd! Bedankt voor het meelezen. Joris en Renée
2 Opmerkingen
berend kok
10/11/2013 03:18:50
Heel erg bedankt voor de fantastische verslagen. Goede reis en behouden thuiskomst gewenst. Ik neem aan dat we wel horen als jullie weer op Schiphol zijn, Groet, Berend.
Antwoorden
Gery en Astrid
10/13/2013 08:17:57
Fantastische verhalen, ook het laatste. Bruidssuite wel wat te vroeg toch?? Eerst maar eens trouwen!!!!
Antwoorden
Laat een antwoord achter. |
Renée en Joris2013 en weer een leuke bestemming ArchivesCategories |